آزمایش ۲: تزریق آرژنین در داخل تخم مرغ‌های بارور در روز پنجم جنینی و تعیین غلظت نیتریک اکساید و اندوتلین ۱ در سرخرگ ششی در روز بیستم جنینی:
پیش آزمایش:
در این آزمایش غلظت‌های ۰، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ میلی‌گرم آرژنین در ۵۰/۰ میلی لیتر سرم فیزیولوژی حل شد و در روز پنجم جنینی بعد از نور دهی و مشخص شدن وضعیت کیسه هوا، مقدار ۵۰/۰ سی سی به داخل زرده تخم مرغ­های بارور تزریق گردید و یک تیمار بدون هیچ گونه تزریقی درنظر گرفته شد. هر تیمار دارای ۴ تکرار بود و تعداد ۲۰ تخم مرغ بارور در هر تکرار قرار داشت (جمعاً ۵۶۰ تخم مرغ قابل جوجه کشی). محل تزریق با محلول ۵۰/۰ درصد سدیم هیپوکلراید شستشو شدند. سوراخ کردن سطح خارجی تخم مرغ توسط دستگاهی که برای این کار طراحی گردید صورت گرفت که دارای یک الکتروموتور کوچک که توسط رابط مخصوصی که برای این کار طراحی و ساخته شده بود به یک مته دندان پزشکی متصل می‌گردید، بود، که برای از بین بردن لایه کوتیکول و ایجاد سوراخ بسیار ریز استفاده شد. بعد از ایجاد سوراخ بسیار کوچک در سطح تخم مرغ، تزریق توسط سرنگ با سوزن نازک (شماره ۲۱) انجام گرفت (اوتا^[۲۳۶] و همکاران، ۱۹۹۹). برای استریل شدن عصاره‌ها از سرنگ فیلتر دار ۲/۰ میکرومتر استفاده شد. محل تزریق شده توسط پارافین مذاب مسدود گردید. در طول تزریق سعی شد تا تخم مرغ‌های خارج شده از دستگاه بیشتر از ۱۵ دقیقه در دمای اتاق نمانند (یونی و فرکت^[۲۳۷]، ۲۰۰۴).

در روز ۲۰ انکوباسیون از هر تکرار ۲ عدد تخم مرغ انتخاب شد و بعد از خارج کردن جنین سرخرگ ششی خارج شد و تا زمان اندازه‌گیری غلظت نیتریک اکساید و اندوتلین ۱ در دمای ۸۰- درجه سانتی‌گراد نگه‌داری شد. تیماری که بالاترین و پایین‌ترین غلظت‌های نیتریک اکساید و اندوتلین ۱ را در سرخرگ ششی داشتند به عنوان سطح مناسب تزریق در آزمایش اصلی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین درصد هچ و درصد باروری تیمارهای مختلف مشخص گردید. این آزمایش با دستگاه جوجه‌کشی آزمایشگاه تحقیقاتی تغذیه طیور دانشگاه بوعلی سینا انجام گرفت.
آزمایش اصلی: تزریق سطح آرژنین بدست آمده از پیش آزمایش به داخل تخم مرغ‌های بارور و پرورش جوجه‌های حاصل از آن‌ها.
در این آزمایش سطح آرژنین مشخص شده در پیش آزمایش را به ۱۵۰ تخم مرغ قابل جوجه کشی از همان مرغ مادری که تخم مرغ‌های مورد استفاده در پیش آزمایش آورده شده بود، در کارخانه جوجه‌کشی گروه تولیدی بهپرور واقع در شهرستان لنگرود تزریق گردید. تعداد ۱۵۰ تخم مرغ نیز به عنوان شاهد بدون تزریق آرژنین استفاده شد. جوجه‌های تفریخ شده از آن (۱۳۰ عدد با درصد هچ ۶۷/۸۶ در تخم مرغ‌های تزریق شده و ۱۲۸ عدد با درصد هچ ۳۳/۸۵ در تخم مرغ‌های شاهد) بعد از تعیین جنسیت و جدا کردن جنس نر و ماده و تزریق واکسن‌های لازم در طول دوره پرورش، به مزرعه آموزشی تحقیقاتی گروه علوم دامی دانشگاه بوعلی سینا واقع در عباس آباد منتقل گردید. جیره­ های مورد استفاده در دوره پرورش جیره شاهد (مقدار آرژنین برابر توصیه NRC سال ۱۹۹۴) بود که به صورت یک آزمایش فاکتوریل ۲ ×۲ اجرا گردید. در جدول ۲-۵ تیمارها و تکرارهای مورد استفاده در آزمایش اصلی نشان داده شده است.
جدول ۲-۵- تیمارها و تکرارهای مورد استفاده در آزمایش اصلی (آزمایش ۲).